در روایت است که امام (ع) می فرماید: قُلُوبُنَا أَوْعِیَةٌ لِمَشِیئَةِ اللَّهِ فَإِذَا شَاءَ اللَّهُ شَیْئاً شِئْنَا وَ اللَّهُ یَقُولُ‏ ما تَشاؤُنَ إِلَّا أَنْ یَشاءَ اللَّهُ؛ قلوب ما ظرف و وعاءِ مشیت الهی است. پس هنگامی که خدا چیزی را بخواهد ما خواسته ایم. و این قول خداوند است که می فرماید: نمی خواهید مگر آنچه را که خدا می خواهد.(الهدایة الکبری:359؛ دلائل الامامة: ص506؛ الغیبة طوسی: ص247؛ تفسیر الصافی: ج5، ص206 )

در جایی دیگر می فرماید: إِنَّ الْإِمَامَ وَکْرٌ لِإِرَادَةِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ لَا یَشَاءُ إِلَّا مَنْ‏ یَشَاءُ اللَّهُ؛ همانا قلب امام آشیانه اراده الهی است. نمی خواهد جز آن را که خدا بخواهد.(بحارالانوار: ج25، ص 385)

آن چه در این جا مطرح است مشیت و اراده ذاتی خدا نیست، بلکه مشیت و اراده فعلی خداست. چنان که بارها گفته شد فعل خدا مخلوق و ممکن است، و یک مظهری را می‌خواهد. در این روایت  فرموده است: اگر خدا بخواهد مشیت و اراده کند، این اراده الهی مثل پرنده‌ای است که آشیانه می‌خواهد. پس آشیانهِ پرندهِ ارادهِ و مشیت الهی، دل اهل بیت (ع)است. این مطلب این معنا نیز به دست می آید که اول آنها باخبر و عالم هستند که در جهان چه می‌گذرد، بعد موجودات دیگر آن را می فهمند حتی اگر آن موجودات دیگر فرشتگان مقرب باشند.

بر همین اساس آنان می فرمایند: و نحن إذا شئنا شاء اللّه، و إذا کرهنا کره اللّه، فالویل کلّ الویل لمن أنکر فضلنا و خصوصیّتنا و ما أعطانا اللّه ربّنا، لأنّ من أنکر شیئا ممّا أعطانا اللّه فقد أنکر قدرة اللّه و مشیّته فینا؛ ما هر گاه بخواهیم خدا خواسته است و هنگامی که نخواهیم خدا نخواسته است. پس ویل کل ویل (منطقه ای در جهنم) برای کسی که انکار فضیلت ما و خصوصیات ما را بکند. و انکار کند آنچه را که خدا به ما عطا کرده است؛ زیرا هر کس انکار کند چیزی از آنچه را که خدا به ما عطا کرده است؛ همانا که قدرت خدا و مشیت او را در مورد ما منکر شده است.(بحار الأنوار: ج‏26، ص7 وج‏26، ص: 7؛ إلزام الناصب : ج‏1، ص40؛ المناقب (للعلوی) :ص126? بدین مضمون در: مشارق أنوار الیقین: ص287?)

و دیگر جایی دیگر می فرمایند: إِرَادَةُ الرَّبِ‏ فِی‏ مَقَادِیرِ أُمُورِهِ‏ تَهْبِطُ إِلَیْکُمْ وَ تَصْدُرُ مِنْ بُیُوتِکُم‏؛  اراده خداوند در تقدیر امورش به سوی شما هبوط و از بیوت شما صادر می شود.(الکافی: ج4، ص577؛ کامل الزیارات: 200؛ تهذیب الاحکام: ج6، ص55?)